Impasse
Daar zitten ze dan, in de spreekkamer. Misschien ken je ze nog, Twijfel en Paniek uit het vorige blog. De één gevangen in zijn twijfel, de ander in paniek. Hij worstelt zo, voelt zich verlamd en weet nog steeds niet wat hij nou wil. Hij weet het echt niet meer. Ze lijken geen steek verder te komen.
Soms vraagt ze wel eens: ‘Hoe is het nou met die twijfel?’ en als hij dan zegt dat hij het nog steeds niet weet, dan is ze zó aangeslagen. Hij vindt het vreselijk dat hij haar zo’n pijn doet. Dan voelt hij zich nog waardelozer. En soms loopt het uit de hand, dan wordt Paniek zo verdrietig en boos, dat Twijfel alleen nog gelooft dat ze elkaar niet meer gelukkig kunnen maken.
Terwijl Twijfel zijn verhaal doet, zie je Paniek al bijna uit elkaar barsten. Hoe ze haar best ook doet, om hem ruimte te geven, en tijd, om erover na te denken, hij komt er niet uit. Hij weet het nog steeds niet. Ze wordt er gék van.
Hoe Paniek groot werd
Vroeger, bij haar thuis, deed ze ook altijd haar best. Het was er best gezellig, er werd veel gepraat. Maar ondertussen werd er weinig gezegd, denkt ze nu wel eens. Er waren veel verwachtingen maar die werden nooit zo uitgesproken. Als je je bést maar deed, dat was het credo. Als ze niet heel hard werkte, dan kreeg ze niet de bevestiging, of de geruststelling die ze nodig had. Soms leek ze wel onzichtbaar voor haar ouders. Dan voelde het leeg en kil. Paniek doet altijd heel erg haar best om iedereen tevreden te stellen. Dan voelt ze zich het meest geliefd, als ze iets voor anderen kan doen en iedereen het naar zijn zin heeft.
De voedingsbodem voor Twijfel
Twijfel komt uit een heel ander gezin, daar werd niet veel gepraat. Ieder deed zijn ding. Zijn ouders waren nogal star, en wisten altijd precies te vertellen hoe het moest. Zijn moeder kon nog wel eens uitvallen, als ze het druk had. Hij deed alles om een preek of een sneer te voorkomen. Hij deed wat ze van hem verwachtten. Als hij moest kiezen, dan maakte hij een verstandige keus, waarmee de harmonie gewaarborgd leek. Want de hoon die hij over zich heen kreeg, als hij wel eens opperde dat hij iets heel anders wilde, die kon hij niet verdragen. Alles voor de lieve vrede.
Ooit vond Twijfel Paniek zo leuk, omdat ze aandacht voor hém had. En voor Paniek was Twijfel haar rots in de branding: ze wist precíes wat ze aan hem had. Maar nu zijn ze niet langer elkaars veilige haven, er is storm en er is geen land in zicht. Door zich almaar niet uit te spreken, gijzelde Twijfel de relatie, en de heftige reactie van Paniek torpedeerde haar bijna.
Aandacht voor de binnenkant
In therapie leren ze belangrijke dingen over zichzelf en over de ander. Twijfel leert extra aandacht geven aan zijn verlangens, die zich zacht fluisterend kenbaar maken, diep in hem. Hij is alerter op de schuchtere Ja’s en Nee’s die hij soms voelt. Hij leert dat hij dat gewoon mag zéggen. Sterker nog, om de relatie een beetje heel te houden, móet hij zeggen wat er in hem omgaat. Dan luwt de stress bij Paniek, en dan gaat de storm een beetje liggen.
Paniek leert, dat ze soms beter niks kan doen, dan heel erg haar best. Dat voelt heel eng, want ze wil het zo graag góed doen. Maar uiteindelijk wordt ze dan stuurloos en boos, en dan slaat ze op hol. Terwijl ze zich van binnen klein voelt, en doodsbang om Twijfel te verliezen. Hij is het liefste wat ze heeft, fluistert ze na een verdrietige huilbui, ze wil hem niet kwijt. En dát kan hij wel horen. Dan weet hij weer dat ze niet alleen maar bij hem is, omdat hij zo verstándig is.
Geen enkele therapie is hetzelfde. Iedere relatie en ieder persoon is anders. Voor dit stel gold: Je moet eerst snappen hoe het bij jezelf werkt, voordat je het samen goed kunt hebben.
Twijfel durft zich nu uit te spreken, ook als hij iets nog niet helemaal zeker weet. Ook als hij nog stoeit met een gevoel. En Paniek doet soms niks, richt de focus naar binnen en uit haar kwetsbare verlangen naar liefde op een zachte manier. Ze kunnen elkaar echt horen. Laatst hadden ze ruzie over de vakantiebestemming. En het kwam weer goed. Echt goed. Straks gaan ze op vakantie. Samen uitgezocht. Allebei blij mee.
Ook last van twijfel of paniek? Bel me!
Trackbacks/Pingbacks