Meer dan één
Soms krijg ik een stel, van wie één of allebei de partners met meer mensen seks willen dan alleen met de vaste partner. Dat levert vaak een probleem op. De ander wil dat niet, en is jaloers. Of vindt het OK en krijgt zelf een ander vrijmaatje, wat onverhoopt moeilijk is. Hoe open en avontuurlijk mensen hier ook aan beginnen, de werkelijkheid is weerbarstig. Er komt gedoe, emotioneel gehannes, en met zijn tweeën komen ze er niet meer uit.
Open relaties
Maar goed, de open relatie. Wiki zegt het zó: Een open relatie of vrije relatie is gewoonlijk een vaste relatie waarbij de partners elkaar toestaan ook seks met anderen te hebben. Binnen een huwelijk wordt een open relatie ook wel een open huwelijk genoemd. Op Pluk de Liefde vind je voorbeelden van beroemdheden met een open relatie.
Coming-out
Veel relatietherapeuten wijzen een derde in het spel af en willen alleen in gesprek als die het veld heeft geruimd. Ik krijg nogal wat doorverwijzingen via vrienden en bekenden. Mensen in mijn omgeving weten dat ik er open in sta. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik, vrij langdurig zelfs, met een ander dan met mijn wettige echtgenoot heb gevreeën. Die wist daarvan. En vond er niks aan. Maar had toch liever mij mét een ander, dan helemaal niet mij. En dit verhaal liep goed af, best een prestatie. Dit opschrijven voelt trouwens wel een beetje als een coming-out. Mevrouw L&L, die aardige mevrouw die altijd zo blij over haar man schrijft? Die dus. Die zo stapelgek op hem is.
Waarom?
De meeste mensen willen de relatie openen omdat ze stiekem iets míssen. Spanning tussen de lakens. Een goed gesprek met iemand die wezenlijk in hen geïnteresseerd is. Iemand die op hen lijkt, in plaats van hun partner, van wie ze verschillen als dag van nacht. Of juist iemand die helemaal anders is, want met hun lief kunnen ze het steeds maar zo vreselijk goed vinden, ze hebben nóoit ruzie. Wél slappe seks.
Tuurlijk, begrijp ik best. Ik viel voor de eerste die naar me lachte, toen mijn lief net naar een burn-out toe aan het werken was. Die lachte niet zoveel meer. Tsja.
Pas op!
Als ik mensen zie met een relatie in zwaar weer, die een open relatie ambiëren, denk ik vaak: ‘Wees voorzichtig! Jullie relatie is niet zo stevig, jullie kunnen nu al alleen maar ruzie maken over wat dan wél en niet binnen de ‘afspraken’ valt. Jullie vrijen nu al niet naar wederzijds genoegen. Jullie brengen nu al zo weinig tijd samen door. Zo hou je geen relatie meer over…’.
Ups and downs
En ik zeg dit: ‘Volgens mij heeft het kans van slagen als je relatie het aankan’. Doorgaans is dat als de intimiteit ‘op orde’ is. En zelfs dan lukt het vaker níet dan wel. Je kunt nog zo dapper vinden dat de ander niet jouw bezit is. Je kunt nog zo open over alles kunnen praten. Vroeg of laat loop je tegen iets aan, waar je geen raad mee weet. Ben je stiekem bang dat die ander lekkerder vrijt. Kan je er ineens niet zo goed meer tegen als je partner met een grote grijns zit te appen. Ben je jaloers, of bang om aan de kant gezet te worden. Of merk je zelf dat je zit te dromen over een leven met die ander opbouwen, terwijl dat helemaal niet je intentie was.
Hoe doe je dat dan?
Een open relatie onderhouden, en je vaste relatie goed houden, intiem en bevredigend, vraagt hogeschool communicatie-skills. Trouwens, je kunt ook vrijen met een ander en er niet over praten, hè? Maar dan heet het: vreemdgaan. Er wél over praten vergt doorzettingsvermogen, bereidheid om eerlijk te zijn, ook over dingen waar je je eigenlijk voor schaamt. Kun je de pijn van je partner verdragen, als je die ongewild hebt bezeerd? Kun je zelf de onzekerheid verdragen? Het niet-weten hoe het verder gaat? Ben je bereid om aan je relatie te werken, erin te investeren? Ook als het even heel ingewikkeld is? Ook als je eigenlijk het liefst hard weg zou willen rennen, wat natuurlijk ook een optie is?
Als je door de bomen het bos niet meer ziet: bel me. Dan help ik jou of jullie om het te onderzoeken.
Goed werk. Dankjewel