Toptijd
Het zijn weer toptijden voor relatieprofessionals. Een hoop mensen vragen zich voor de vakantie bezorgd af of de sfeer tussen hen nog een beetje op gaat klaren. Dat gebeurt gelukkig ook nogal eens. Een beetje tijd voor elkaar, tijd voor een lang uitgesteld gesprek, zien hoe lief de ander eigenlijk is als die geen werkstress heeft en een zandkasteel bouwt, het kan maar alles schelen.
Soms is het minder gezellig. In plaats van een goed gesprek krijg je ruzie. De kinderen voelen ook haarfijn aan hoeveel spanning er heerst en zijn hun meest veeleisende zelf. Wat je ook probeert, je lijkt elkaar maar niet te kunnen vinden. Aan het eind van de vakantie weet je één ding zeker: dít nooit meer.
Nu kun je twee dingen doen: je besluit uit elkaar te gaan of je zoekt hulp om te kijken of je de relatie nog kunt redden. Wat mij betreft altijd een goed idee : )
Caravan met zandzakken – Beaduc (Fr) 1987, Pim Westerweel
Is dit het nou?
Voor de vakantie kon je jezelf in de drukte van alledag nog een beetje voor de gek houden: dat je soms stekelig bent, ligt vooral aan de werkdruk. Jullie doen het best aardig als ouders. Er zijn ook stellen die elkaar de tent uitvechten, daar zijn jullie nog lang niet.
Je vraagt je wel eens af, op een somber moment, of jullie beter af zouden zijn als jullie uit elkaar gingen. Maar da’s ook zo wat, een heel gedoe, met een vreselijk lange nasleep. Je kent de voorbeelden.
In de vakantie heb je tijd om te voelen hoe akelig het is om uitgepraat te zijn. Hoe níet op je gemak je eigenlijk bent als je met zijn tweeën bent. Hoeveel liefde en warmte je mist. En omdat jullie daar al een poosje niet meer echt over hebben gepraat, is het heel moeilijk om er dit keer wel over te beginnen. En omdat je vol zit met ergernis en verdriet, strandt je poging om het een keer aan te kaarten in een ijzig stilzwijgen. Zie ook: De vakantie als laatste druppel
Klaar mee
Nu voel je het dus echt: je bent er kláár mee. Helemaal. Je hebt er echt alles aan gedaan en je weet dat het beter moet kunnen dan dit. Dat verdien je ook. Je hebt er geen vertrouwen meer in dat het goed komt en het sprankje hoop dat je op de vakantie had gevestigd, is ook de bodem ingeslagen. Er zit niets anders op: jullie gaan uit elkaar.
Zit er echt niets anders op? Hebben jullie al eens geprobeerd te praten met iemand erbij? Die vragen stelt die je weer een beetje terug brengen naar wat je eigenlijk wilt? Want wat wil je dan? Liefde, warmte, lekker thuiskomen. Je welkom voelen. Begeerd. Meer dan vijf keer per jaar vrijen. Horen wat je goed doet in plaats van wat je nú weer vergeten bent. Dat je partner een keer zegt dat je een lieve ouder bent. Een keer in janken uitbarsten omdat het je teveel is, in plaats van je tanden op elkaar bijten en nog even de administratie weg te werken om tien uur ’s avonds. Een arm om je heen. Het gevoel dat je goed genoeg bent. Ok zoals je bent.
De meeste mensen zijn niet klaar met hun partner, ze zijn klaar met hoe het nu – en al heel lang – is.
Als toverfeeën bestonden, en er verscheen er eentje aan de rand van hun bed, dan zouden ze vragen of ze heel alsjeblieft lang en gelukkig mochten leven. Mét dezelfde partner die ze nu hebben. Want ondanks alles is dat wat ze het liefste willen. Ze geloven er alleen niet meer in.
Een eerste stap
Uiteindelijk draait het in de liefde om het gevoel. Je kunt er nog zoveel redelijke dingen over bedenken, maar uiteindelijk gaan mensen uit elkaar omdat het verschrikkelijk niet goed vóelt. Omdat het je kapot maakt.
Als je daar nu bent, als je voelt: er moet nu echt iets gebeuren, want dit hou ik niet meer vol, bel dan eens voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dat is niet gek, je bent echt niet de enige. Uit elkaar gaan doet veel verdriet en kost meer geld. Geef het een kans.
En voor meer prachtige foto’s: http://vintagephoto.eu/
Recente reacties