…als je nou denkt dat het je partners schuld is, dat jullie steeds ruzie maken. Als je hoopt dat iedereen óók vindt dat ’ie zich belachelijk gedraagt. Als je gelooft dat je partner eigenlijk een patiënt zonder diagnose is.
Als jullie na de geboorte van jullie oudste vijftien jaar geleden al stopten met praten en tien jaar geleden, na de geboorte van de jongste, ook stopten met vrijen. Als je vijf avonden per week bezigheden buitenshuis hebt en op zondagochtend alleen nog kan grommen aan het gezamenlijk ontbijt. Als je steevast ruzie krijgt over de sféér aan tafel.
Als je niet weet dat je partner een functioneringsgesprek heeft waar best wat vanaf hangt. Als je geen cadeautje hebt op haar verjaardag. Als je ouders je feliciteren met je trouwdag en als je dan denkt: wanneer was dat eigenlijk voor het laatst léuk? Vijf jaar geleden? En als je dan gewoon weer verder gaat met leven.
Als je partner je steeds maar moet bewijzen dat hij van je houdt. En als het dan nog steeds niet goed genoeg is. Of als je haar maar nauwelijks om je heen kunt verdragen. Als je fysieke afkeer voelt van zijn vuile was.
Als je al jaren bang bent om naar huis te gaan omdat je niet weet wat je nóu weer aantreft. Als je in februari al opziet tegen de zomervakantie. Of juist als je tegen beter weten in hoopt dat een fantastische vakantie jullie relatie uit het slop kan trekken, een boost kan geven.
Als je al drie jaar lang een stiekeme buitenechtelijke liefde onderhoudt, en toch hoopt dat het thuis gezelliger wordt. Als je eigenlijk de relatie wilt verbreken en alleen nog wacht op een goede aanleiding.
Als je zelfs je mobiel nog opneemt als je eindelijk een keertje samen bent…
Als je nog wat tijd en energie kunt investeren.
Als je bereid bent je eigen aandeel onder ogen te zien.
Als je nog voor ‘wij’ wilt gaan:
Bel me dan. We onderzoeken samen de mogelijkheden.
Recente reacties