Het hoge woord

Ze belt me op mijn vrije dag. Ik hoor de verbijstering in haar stem. Gisteravond heeft hij verteld dat hij gevoelens heeft voor een ander. En aan het eind van het gesprek verbrak hij de relatie.

Ook ik ben even sprakeloos. Meestal voel ik het aankomen, dat er iets uit wil. Dan sluimert het al een poosje onder de oppervlakte en heb ik het gezien. Dan help ik mensen voorzichtig om hun twijfel woorden te geven. Hun pijn. Hun verlangens. En na een paar gesprekken komt het hoge woord eruit: Ik wil niet meer. Er is een ander. Ik geloof er niet meer in.

Deze keer kwam het onverwacht. Er kan van alles gebeuren in een zomer, maar het eerste gesprek na de vakantie was veelbelovend. En nu dit.

Het is over

Als ik ze later die week spreek, eerst hem, dan samen, begin ik het te begrijpen. Hij wist het zélf niet. Wílde het ook niet. Het overviel hem. En ineens kon hij weer bedenken wat hij eigenlijk van het leven wilde. Wat hij miste. Al heel lang. Ze is kapot van verdriet.

Zomergasten

Zondag keek ik Zomergasten, met Esther Perel. Psychotherapeut, relatietherapeut, seksuoloog. Ze schreef bestsellers over seks en relaties, en over vreemdgaan: ‘Erotische Intelligentie’ en ‘Liefde in verhouding’. En is een podcast, van live-sessies met cliënten. 

Een boeiende uitzending was het, speciaal op maat gemaakt voor mij en mijn collega’s en iedereen met een relatie : ) Met ontroerende en ronduit pijnlijke fragmenten, over hoe mensen die elkaar liefhebben elkaar kunnen bezeren. Tot op het bot.

Esther vertelde prachtig. Na een half uurtje stopte ik met het noteren van mooie quotes. Wat ze zei, was even mild als leerzaam. Ze vertelde wat ze hoorde in haar spreekkamer. Over het gebrek aan levendigheid, dat partners kunnen ervaren als de verbinding in hun relatie is uitgehold.

Volgens Perel willen mensen die vreemdgaan niet per se bij hun partner weg. Ze willen weg van diegene die ze zijn gewórden. Een leven van routine leidend in een doodse relatie. Dat herken ik bij mijn cliënten. Ze voelen zich niet langer zichzelf. Ze moeten uitbreken uit de matheid van hun bestaan. Ze willen weer léven.

Het gevoel is weg

Als mensen hun twijfels te lang inslikken, uit angst voor ruzie of om de ander pijn te doen, wordt het stil in de relatie. Misschien verzet hun partner zich eerst nog tegen de stilte, en breekt een periode aan van veel wrijving. Op den duur wordt het doods. Als ze zichzelf te lang wegcijferen, hun verlangens in de koelkast zetten, gebeurt dat uiteindelijk vanzelf. Dan sluipt de liefde de deur uit, bijna ongemerkt. Dan hou je een relatie draaiende op loyaliteit en een beetje waardering. Totdat in één klap de koek op is.

Dat vind ik uiteraard heel jammer. Gemiste kans. Want wat, als je nou eerder kon zeggen dat je jezelf kwijtraakt? Wat, als je vertelt dat je verliefd bent op een ander? En als je aan de reactie van je geschokte partner ineens weer wél zou merken hoeveel die eigenlijk van je houdt? Of wat, als je partner zo schrikt van jouw boodschap dat je niet meer wilt, dat die eindelijk wél naar je luistert? En bereid is iets te veranderen, om jou niet te verliezen?

Als je twijfelt aan je relatie, als je gevoelens hebt voor een ander, of als je eigenlijk niet meer verder wilt, maar je partner niet zoveel pijn wilt doen, bel me dan. Ik help je de woorden te vinden om elkaar deze keer wél te bereiken.