Vrouwen zonder zin

Mijn seks is stuk
Lize Korpershoek maakte de documentaire: Mijn seks is stuk. Vorig weekend las ik een interview met haar: Dan maak je maar zin!

Ik zag een jonge vrouw, een meisje nog haast. Wat tekst ernaast, over hoe telkens als een relatie wat langer duurde, haar zin in seks verdampte. Ik las een verhaal over vriendjes, die ze graag wilde plezieren, en dat ze meer seks had voor hen, dan voor zichzelf. Hoe ze als vijftienjarige vree met haar eerste vriendje, meer vanuit een emotionele behoefte, dan uit een gevoeld verlangen, uit geilheid.

En ik lees over haar jeugd: haar vader overleed toen ze 5 was en haar moeder, zwaar depressief, had in haar eentje de zorg voor twee dochters. Lize voelde zich verantwoordelijk voor haar, hield continu rekening met haar stemming. Ik lees het verhaal van een vrouw bij wie er gewoon niet zoveel plek was voor afstemming op zichzelf, op haar eigen wensen en verlangens. In mijn vakjargon heet dat een hechtingskwetsuur.

Documentaire
En dan de documentaire zelf: een mooie jonge vrouw, met zorgelijke, donkere ogen, die ons een kijkje gunt in iets heel intiems. Je volgt haar bij de seksuoloog, en je ziet de zon doorbreken op haar gezicht als ze hoort dat er fysiek ‘niks mis is’. Je kijkt mee tijdens streeloefeningen, en ziet haar worstelen. En dan staat ze op de hoge duikplank, de metafoor voor in het diepe springen, voor overgave. En ik fluisterde vanaf de bank: Nee lieverd, doe het niet, doe het met zachtheid, rustig aan!

En dan, vrij plotseling, het laatste shot, waarin je ziet dat ze geniet van aanraking. Haar tempo, haar verlangen, háár manier. Het stelde me gerust, ik zag haar genieten. Ze kan het voelen, het zit allemaal gewoon op het pallet. Wat fijn!

Veel vrouwen in mijn praktijk hebben geen zin. Niet meer, of nooit zoveel gehad. Ik zie vrouwen die zichzelf niet mooi vinden, die zich schamen voor hun blote lijf, dat kindjes gebaard heeft misschien, al hoeft dat nog niet eens, ze kunnen zich ook zonder striae prima schamen voor hun lijf. Ik hoor verhalen over de ‘uitknop’ niet kunnen vinden en aan de duizend dingen liggen te denken die ook nog moeten. Ik zie hele geslaagde vrouwen die onzeker zijn over hun bedprestaties. En vrouwen voor wie er véél meer voor nodig is om zin te krijgen dan een glaasje wijn en vijf minuten aaien. Vrouwen die zichzelf mislukt vinden in bed, omdat hun man is vreemdgegaan met een ‘lekker wijf’. Vrouwen die het ooit heel leuk vonden, maar die zich hopeloos alleen voelen en nergens meer zin in hebben. En die dan toch een plichtmatig wipje maken, omdat anders de sfeer in huis zo negatief geladen wordt.

Lize wist zelf niet wat ze voelde, daar was weinig plek voor. Ze wist niet wat ze wilde. De plaatjes die ze in haar hoofd had over ‘geile seks’ zaten haar in de weg.

Vrouwelijke seksualiteit
Vrouwelijke seksualiteit is gecompliceerd, afhankelijk van heel veel factoren. Mannelijke seksualiteit heeft ook veel meer dimensies dan we doorgaans te zien krijgen, maar dit stukje gaat over vrouwen.

We zijn allemaal anders afgesteld, geen twee mensen reageren gelijk. We hebben allemaal een gaspedaal en een rempedaal. Sommige gaspedalen gaan meteen tot plankgas, en sommige rempedalen zijn constant aan het file-rijden.

Seksualiteit is een optelsom. Van context, van prikkels, en van communicatie. Van afstemming, op jezelf en op een ander.

Je bent normaal!
En dit is het belangrijkste: hoe het voor jou ook werkt, het is hoogstwaarschijnlijk allemaal N O R M A A L. Sommige dingen kun je beter niet doen, natuurlijk, omdat je er anderen schade mee toebrengt. Maar jouw hoogstpersoonlijke seksualiteit, die mag er zijn. Het is een optelsom van dingen die voor jóu werken.

Er is geen goed of fout, er is alleen een combinatie van factoren die maakt dat je zin krijgt of juist niet. En waar het om gaat, is dat je jouw hoogstpersoonlijke gebruiksaanwijzing leert kennen. What makes you tick? What makes you rock? What turns you off? Wat zijn de ideale omstandigheden voor jou, om te vrijen?

Als je je voldoende veilig voelt, dan kun je nieuwsgierig zijn naar jezelf en naar de ander. Dan kun je samen op ontdekkingsreis. Want ook wat jullie delen, dat is uniek.

Aan het eind zegt Lize: ‘Seks is overal. En iedereen heeft het. In films schreeuwen vrouwen het uit en zijn vagina’s nog sneller kleddernat dan piemels stijf. En als ik daar nu naar kijk, dan denk ik: Lekker voor jullie. Ziet eruit als een prima vorm van seks! Maar niet mijn vorm van seks. Want van de hoge duikplank, is niet de enig manier om in het zwembad te komen. Mijn seks is niet stuk, mijn seks is gewoon míjn seks!’

Way to go, Lize!

En ontzettend bedankt, dat je dít durfde doen! Want je effent de weg voor al die anderen, die het moeilijk vinden om het hierover te hebben.

Speelt dit in jouw relatie? Keertje over praten? Bel me!