Conflictstijlen

Sommige mensen kunnen overal ruzie over maken omdat ze vooral willen winnen. Anderen geven altijd toe, omdat ze geen ruzie willen maken. En daar zitten nog allerlei gradaties tussen. Dit stukje heet niet voor niets: ‘Vermijden doet lijden’. Als coach en als EFT therapeut zie ik ontzettend veel relaties ernstig beschadigen door vermijding. Met de beste bedoelingen drijven mensen steeds verder uit elkaar. Totdat de kloof onoverbrugbaar is geworden.

Mensen die conflicten vermijden denken vaak dat ze de ánder een dienst bewijzen. Stiekem bewijzen ze ook zichzelf een dienst, want het is makkelijker om te zwijgen dan om het conflict aan te gaan. Ze voelen zichzelf ook een beetje beter, omdat ze hun mond houden ‘om de lieve vrede te bewaren’.

Wat doe jij meestal als er ruzie dreigt? De meeste mensen hebben een voorkeursstijl als het om conflicten gaat. Er zijn er vier: doordrukken, vermijden, toegeven of samenwerken. Een korte, redelijk accurate gratis test vind je hier.

De stellen die ik zie, hebben zonder uitzondering no-go-area’s, dingen waarover ze met zijn tweeën niet of niet meer kunnen praten. Ze hebben het wel geprobeerd, maar het ontaardde vaak in ruzie. Om dat te vermijden praten ze niet meer over die onderwerpen. Ze geven de moed op dat het op dat terrein nog een keer goed gaat komen tussen hen en gaan over tot de orde van de dag. De man die zich erbij heeft neergelegd dat hij nog maar twee keer per jaar met zijn vrouw vrijt, lijdt er wel onder, maar bespreekt dat niet meer met haar. De vrouw die zich totaal niet gewaardeerd voelt voor hoe ze al die ballen met werk, kinderen, huishouden en zwemles hoog houdt, voelt zich verkillen als haar partner weer achter de computer duikt, terwijl de kinderen nog in bad en naar bed moeten.

Tot het moment dat ze, tot op het bot getergd, exploderen en de hele beerput open gaat. Dan komt er van jaren oud zeer mee, waar de ander dan volledig mee omver wordt geblazen. Ineens worden er harde klappen uitgedeeld. De ander schrikt, gaat terug jij-bakken of belooft beterschap, en vaak gaat het deksel dan weer dicht, tot de volgende explosie. Het levert zelden een vruchtbaar gesprek op.

Ik zeg het nog maar eens: om relaties goed te houden moet je praten. Praten over wat je dwarszit. Praten over wat je leuk vindt. Praten over wat je meemaakt in je leven. Vragen naar wat de ander meemaakt in zijn of haar leven. Je samen afvragen: ‘Hoe gaat het nu met ons?’. En dan héél goed luisteren… Doe je dat niet, dan loop je risico op vervreemding. Je raakt elkaar kwijt en hoe langer dat duurt, hoe moeilijker het wordt om elkaar weer te vinden. Het wordt niet vanzélf beter!

Trek de stoute schoenen eens aan en ga in gesprek. Bereid het voor: ga eerst bij jezelf te rade. Wat zou je eigenlijk graag willen, in je relatie? Hoe zou je je voelen als je kréég wat je wilde? Bedenk dat eens, in geuren en kleuren. Wat zou jij dan doen? Wat zouden andere mensen of je kinderen daarvan opmerken? En wat betekent het voor jou als je wens niet in vervulling gaat?

Zoek een ontspannen moment en deel met je partner wat je bedacht hebt. In ik-boodschappen. Hou het heel erg bij jezelf. Als je je partner niets verwijt, kan die beter horen wat je te zeggen hebt. Neem kleine stapjes. Begin ook met met iets kleins, gewoon, om er weer een beetje aan te wennen om in gesprek te gaan. Liefhebben is soms vooral léf hebben.