Goede Fee

Huishoudoverleg

‘Ik wil graag even iets met jullie bespreken!’, zeg ik. Man en kind kijken me gematigd verwachtingsvol aan. Er Moet Vast Iets Gebeuren.

Hmmm?, humt manlief.

‘Hoe we de komende vier weken het huis gaan schoonhouden. Ik wil daar graag afspraken over maken…’.

Goede Fee

Onze goede fee is met vakantie. Ik ben een huisvrouw in hart en nieren. Met een ongewoon gammel lijf. Daarom hebben we al jaren een schoonmaakster. Daar heb ik erg aan moeten wennen, omdat ik stiekem denk dat ik beter schoonmaak dan iedereen om mij heen. En omdat ik niet zómaar iemand in mijn huis verdraag. Ik wil iemand die ik vertrouw, die ik lief vind, met wie ik koffie kan drinken omdat ik het leuk vind, niet omdat het er nu eenmaal bij hoort.

Zoonlief trekt zijn meest beminnelijke gezicht. En vraagt daarna met grijnzende lichtjes in zijn ogen: ‘… en kunnen wij jou dan nog ergens mee helpen?’. Ik moet mijns ondanks grinniken. Manlief zegt: ‘Ja, het is wel goed om daar iets over af te spreken.’ Die snapt het tenminste. Hier maakt men geen grappen over…

Ramkoers

Na een week of twee zonder onze goede fee word ik doorgaans chagrijnig. Ik voel me altijd als eerste geroepen om met schoonmaken te beginnen. Vaak moet ik man en kind aanjagen. Soms gebeuren er ook dingen niet, of heel oppervlakkig. Het gaat nooit in één keer goed. En ik doe altijd de bewerkelijkste klussen. De geoefende lezer weet: mevrouw Lief en Leed zit hier op ramkoers. Ze zegt twee keer áltijd en één keer nóóit.

Huishoud-ruzie

In driekwart van de hetero-relaties die ik begeleid, is ruzie over het huishouden een terugkerend thema. Vrouwen hebben het gevoel dat ze veel meer tijd en energie investeren in het huis schoonhouden, de boodschappen doen en ‘overal aan denken’. Mannen denken vaak: ‘Als jij het dan toch allemaal beter weet, dan doe je het toch lekker zelf?’ en ‘Tegen de tijd dat het mij opvalt dat er iets moet gebeuren, heb jij het al drie keer gedaan. Waarom vráág je niet gewoon of ik het doe? Dan hoef je ook niet zo stom te lopen mokken!’.

Onderzoek wijst uit dat vrouwen substantieel meer tijd kwijt zijn met huishoudelijke klusjes dan mannen. Zie hier een onderzoek van het SCP uit 2013. Daar staat tegenover dat mannen gemiddeld meer werken, dus dat het logisch ‘voelt’, als zij meer in huis doet dan hij. Kledingverzorging blijft klassiek vrouwelijk terrein. In de praktijk zie ik vooral dit: hoe meer ballen een vrouw hoog moet houden, hoe groter de kans op een huishoud-ruzie.

Beginnen met een plan

Om dit te voorkomen wilde ik een Plan van Aanpak. Eentje waarbij de taken éérlijk werden verdeeld. Dus ik stelde voor: het huis heeft drie verdiepingen. How ’bout dat we per week van verdieping wisselen? Dan doen we allemaal een keer de tijdrovende klussen en hebben we ook weer een beetje gevoel voor wat er eigenlijk allemaal moet in zo’n huis. Stiekem hoopte ik mijn zoon hiermee ook nog een beetje op te voeden. Helaas sprak die meteen zijn veto uit. Met een goed argument, vond hij zelf. ‘Wanneer gebruik ik jullie slaapkamer en de studeerkamer nou??’ We wezen hem er fijntjes op dat wel minstens de helft van de kalkaanslag in de badkamer voor zíjn rekening kwam. ‘En gaan jullie dan mijn kamer schoonmaken? Dat vind ik raar!’, zei hij. Lang verhaal kort: van een goed geschoolde 19 jarige met debating-skills win je het in praktijk zelden….

Man zei: ‘Ok, dan doe jij de zolder en de badkamer en dan verdelen wij de rest.’ Nou, Ok. ‘Maak je dan wel een lijst?’, vroeg zoon. Aldus geschiedde.

Aftellen

Het huis is schoon, al een paar weken. Voor het eerst in bijna twintig jaar, zonder morren, zonder ruzie, ieder zijn deel. We hebben er hartelijk om gelachen toen manlief met stoffer en blik in de hand met een snik in zijn stem vroeg: ‘Denk je dat A het leuk heeft? … Op vakantie?’. Volgende week staat met juichletters in mijn agenda: ‘A terug!’. Iets met bloemen en slingers is op zijn plaats.